2024

 2024 yılındaki ben olsam 2016 daki bana ne derdim acaba?

Hadi kalk yalnız yüreğinden ben tutacağım. 

Bulut Misali

Seversin mavi gökyüzünün beyaz bulutlarını, arkadaş gibidir. Hafif bir serinlik katar içine. Dönüp bakarsın ve güneşi saklar ısındığında, aradan çekilir üşüdüğünde. Kızınca ağlar, bazen şakır şakır, bazen sessiz sakin döker damlalarını. Anlatamaz her zaman derdini çabuk gider rüzgara karışınca. Ama bir sen saklar hep içinde. Mutlu bir sen, üzgün bir sen, ağlayan bir sen, gülen bir sen. İşte hayatımızdaki en önemli insanda bir bulut gibi olmalı. Hep senin yanında, sen olmayan ama içinde hep senden birşey olan. O zaman dört mevsimde güzel gelir, evrendeki herşeyde. Mavi gökyüzümüzün güzel bulutlarla dolması dileğiyle.

Nokta ile Virgül

Nokta koyamadığın cümlelerin olacak desene…
Kuralların, doğru mu yanlış mı olduğuna bakmadan…

Virgül koymanın ne kadar güzel olduğunu hayal edeceksin o cümleyi tamamlayanı düşündükçe.
Kalemi bir kişinin daha tutması, cesaretlendirecek seni artık.

Defterini sağlam tutman lazım yine de.
Nokta koyulan bir hikayen olacak her zaman.

Mutsuz olmayı bekleme yazılanlardan.
Her yazılan senin bir zaferin olacak.

Bu sefer kaybetmemelisin savaşı.
Kapını çalanı değil, içeride kalanı korumalısın.

Artık başlayalım mı, yeni bir cümleye noktasını koymadan…

Hayal ile Gerçek

Hissediyorsun…

Tanımadığın bir insandan bahsedelim. Bu benim hayalim dediği kişi. Geldi gri defterinin ilk sayfasını açtı ve elinden kalemini aldı. Adını bile bilmiyorsun, “Pardon Ahmet misin, Mehmet mi?” diye sormak istiyorsun. Başta çok garip hissediyorsun. “Burası senin hükümdarlığındı hani” diye kendine kızıyorsun. Sonra bir gözlerine bakıyorsun, defterin sayfaları uçuşuyor gibi, sakinleştiriyorsun yazmasını bekliyorsun. Kalem, defterinin üzerinde oynamaya başlıyor.

Görüyorsun…

Elinin ayağının karıştığını, karnına ağrıların girdiğini, kalbinde bir şeylerin oynadığını çok net görüyorsun. Sonra hayalinin gerçeğe döndüğü an geliyor ve defterin ilk sayfasında bir yazı beliriyor.

“Hayaldim gerçek oldum.”

Kalemini geri alıyorsun:

“Yalnızlığın hüküm sürdüğü bu kalbime hoş geldin, sefa getirdin.” diyorsun. 

Kalbinin Gri Defteri

Bir başlangıç hikayesi…

Siyahla beyazın kalpte dağılma telaşesi…

Yalnızlık ve aşk gibi…

Beraberlik ve terkediliş gibi…

Nefret etmek ve sevmek gibi…

Kuşku ve güven gibi…

Bambaşka duygular içerisinde bir kalbin tek renkle kalması mümkün mü? Zıt renklerle harmanlanmış, içimizdeki gri defteri neden gün yüzüne çıkarmaktan korkarız. Gelin bakalım neler varmış kalbimizin gri defterinde…